Wednesday, August 20, 2008
កំនាព្យខ្ញុំ!
១ នៅក្នុងថ្នាក់រៀនៗសុខៗ
ស្រាប់តែកើតទុក្ខមកដល់ខ្ញុំ
រឿងនោះមិនតូចហើយមិនធំ
គឺរឿងមិត្តយំនៅក្នុងថ្នាក់។
២ ក្នុងចិត្តសែនឆ្ងល់អ្វីម៉្លេះទេ
ឃើញទឹកភ្នែកគេហូរសស្រាក់
ឆ្ងល់អីនោះឆ្ងល់មិត្តក្នុងថ្នាក់
ម្តេចក៏ម្នាក់ៗនាំគ្នាយំ។
៣ ខំកត់មេរៀនអោយប្រញាប់
ព្រោះអីចង់ឆាប់អង្គុយជុំ
ដាក់ចិត្តជាអ្នកស្រាយរឿងធំ
ហើយសួរអ្នកយំឥតកន្តើយ។
៤ ខ្ញុំស្តីត!យំអីម្ល៉ឹងៗ
លឺសូរទ្រហឹងពេញថ្នាក់ហើយ
ណ្ហើយចុះប្រាប់ខ្ញុំមកត្រាណត្រើយ
កុំលាក់ទុកឡើយនៅក្នុងចិត្ត។
៥ នែ៎ក!បងថាអើយរឿងប៉ុនហ្នឹង
ត្រូវចេះថ្លែថ្លឹងចិត្តគំនិត
បើគេជាគេមនុស្សគ្មានការគិត
គួរកុំកៀកជិតក្បែរគេអី។
៦ មនុស្សម្នាក់ៗមិនសុទ្ធតែត្រូវ
ដូចស្រស់ពាលពៅបានស្រដី
ហើយក៏មិនគ្រប់ដប់ដែរស្រី
គួរចេះខន្តីដល់គ្នាផង។
៧ ឥឡូវខ្ញុំចប់នឹងបងថា
រត់ទៅនុចណាសួរវិញម្តង
ថានែ៎កបងនុចស្រស់នួនល្អង
ហេតុអ្វីក៏បងប្រកាន់ខឹង?
៨ រឿងតូចសែនតូចបែរជាខឹង
គ្នាឯងម្ល៉ឹងៗពេញទំហឹង
ចុះមិនដោះស្រាយរឺព្រលឹង
ឈប់ទៅប៉ុនហ្នឹងបានហើយបង។
៩ ទំរាំបានសំរុះសំរួល
ទ្រូងខ្ញុំក្តុកក្តួលសែនសៅហ្មង
ព្រោះអីចូលចិត្តរឿងហ្នឹងផង
ដោះស្រាយម្តងៗតែងជោគជ័យ។
១០ ហ្អើយ!មិត្តអើយខ្ញុំសែនសប្បាយ
លែងមានខ្វល់ខ្វាយក្នុងហឬទ័យ
ព្រោះអីពួកអ្នកចេះប្រណី
ចេះយល់អភ័យចំពោះគ្នា៕
ុ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment